Ενώ παλαιότερα η αποκατάσταση της κήλης επιτυγχανόταν με τομή στην βουβωνική περιοχή, σήμερα επιτυγχάνεται λαπαροσκοπικά. Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση είναι με πολύ μεγάλη διαφορά η καλύτερη μέθοδος για πολλούς λόγους.
1. Είναι ανώδυνη μετεγχειρητικά. Η παλαιά μέθοδος, η λεγόμενη “ανοιχτή”, δημιουργούσε πόνο για αρκετές ημέρες μετεγχειρητικά διότι κατά την εγχείρηση ο χειρουργός ασκούσε πιέσεις στους μυς της περιοχής. Αντίθετα, η λαπαροσκοπική μέθοδος ασκεί μηδαμινή πίεση στους μυς.
2. Οδηγεί σε πλήρη επιστροφή σε όλες τις φυσιολογικές λειτουργίες σε ελάχιστο χρονικό διάστημα (10-14 ημέρες) σε αντίθεση με την “ανοιχτή” όπου έπρεπε να κάνει ο ασθενής υπομονή για 2-3 μήνες. Έτσι, ο ασθενής επανέρχεται στην εργασία του μεν σε 2-3 ημέρες και σε πλήρη φυσική δραστηριότητα άμεσα. Μπορεί να αρχίσει ακόμα και έντονη γυμναστική σε δύο εβδομάδες.
3. Έχει πολύ καλύτερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα διότι το πλέγμα που χρησιμοποιείται, τοποθετείται απο μέσα από το “άνοιγμα” του κοιλιακού τοιχώματος και όχι απέξω. Με τον τρόπο αυτό αντέχει πολύ μεγαλύτερες πιέσεις και είναι πολύ ασφαλέστερο.
Μετά από μία λαπαροσκοπική εγχείρηση κήλης, ο ασθενής μπορεί να εξέλθει απο το νοσοκομείο την ίδια μέρα χωρίς περιορισμούς στις κινήσεις. Συνιστάται μόνο να αποφύγει την έντονη γυμναστική για 10-14 ημέρες μόνον.
Μιά πολύ συνηθισμένη παρανόηση (που διαδίδεται ακόμα και από χειρουργούς) είναι ότι η κήλη “δέν μπορεί να αποκατασταθεί με σωστό τρόπο λαπαροσκοπικά”, ή ότι το πλέγμα τάχα “δέν μπορεί να τοποθετηθεί σωστά λαπαροσκοπικά” και άρα υπάρχει “μεγάλη πιθανότητα επανεμφάνισης” της κήλης. Φυσικά, όλα αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά αντανακλούν αποκλειστικά την έλλειψη ειδικής σύγχρονης γνώσης και πείρας πάνω στην συγκεκριμένη τεχνική.